Kochani! To już przedostatni post w tym roku przedszkolnym. Dziś dowiecie się , co należy zrobić gdybyście zgubili się podczas wyjazdu. To temat niezwykle ważny i … poważny.
1. Na początek zapraszamy na „Tańce połamańce” 🙂 Wysłuchajcie utworu, a następnie spróbujcie zatańczyć z bohaterami filmiku.
(źródło: www.youtube.pl)
2. Posłuchajcie opowiadania Małgorzaty Szczęsnej pt.: „Letnie opowieści – na plaży.
Letnie opowieści – na plaży
Jest lato, gorąco, a my jesteśmy na plaży. My, to znaczy moi rodzice, brat, siostra i ja Ada. Rozkładamy się nad samą wodą. Tata i ja robimy piękny zamek z piasku – z fosą, mostem zwodzonym i czterema wieżami. Mateusz i Karinka grają w piłkę plażową. Później biorą materac i idą do wody. Leżą na brzuchu i ruszają rękami w wodzie, by odpłynąć od brzegu. Mama, mimo że zaangażowana jest w treść czytanej książki, nagle zrywa się i krzyczy. My z tatą wstajemy i patrzymy, jak materac z Matim i Karinką szybko się oddala. Ratownik też to zauważa i głośno gwiżdże. Moje rodzeństwo odwraca się, zawraca materac i płynie już w naszym kierunku.
– Patrzyliśmy w tę stronę, w którą płynęliśmy. Gdy usłyszeliśmy gwizdek i odwróciliśmy się, byliśmy zdziwieni, że jesteśmy tak daleko – tłumaczy się Mateusz.
– Nie przypuszczaliśmy, że tak szybko oddalimy się od brzegu – mówi zdyszana Karinka. Kładą się na kocach, a ja bawię się zamkiem z piasku. Podchodzą do mnie dzieci, których rodzice leżą koło nas.
– Jaki piękny zamek! Możemy się z tobą pobawić? Kiwam głową. Najstarsza dziewczynka – Kaja, przynosi wodę w wiaderku i dolewa do fosy. Wtedy chłopcy – Dominik i Alek, kładą patyki. Obserwujemy, jak płyną. Woda wsiąka w piasek, patyki nieruchomieją.
Po chwili zabawy dzieci podchodzą do swoich rodziców. Kaja bierze pieniądze i cała trójka idzie kupić lody. Lodziarz oddala się, więc dzieci podbiegają do niego. Z lodami w dłoni rozglądają się dookoła. Kaja przeciera dłonią oczy, pewnie płacze. Bierze Dominika i Alka za dłonie. Nie wie, w którą stronę iść, ale trzyma mocno chłopców, by nie zgubili się w tym tłumie ludzi, koców, materacy.
– Mamo, te dzieci, z którymi się bawiłam, zgubiły się. Nie wiedzą, w którą stronę wrócić do rodziców – pokazuję dłonią miejsce, w którym stoją.
Mama szybko rusza na pomoc. W kilku susach pokonuje odległość do dzieci. Przykuca, coś mówi, uśmiecha się i wskazuje dłonią nasze stanowisko. Ja z daleka macham do nich ręką. Kaja rozchmurza się i pewnie idzie do rodziców.
Drogie dzieci, odpowiedzcie na pytania dotyczące treści utworu literackiego:
- Dokąd wyjechała Ada z rodziną?
- W co bawiły się dzieci?
- Co się stało, gdy Mateusz i Karinka pływali na materacu?
- Co zrobili, gdy usłyszeli gwizdek ratownika?
- Kto podszedł do Ady, aby pobawić się zamkiem z piasku?
- Co się stało, gdy dzieci poszły kupić lody?
- Co trzeba zrobić, gdy zauważymy, że zgubiliśmy się na plaży?
- Co powinniśmy powiedzieć ratownikowi?
- Czy kiedyś byliście w podobnej sytuacji?
- Dzieci przypominają sobie swój adres zamieszkania.
3. Obejrzyjcie filmik – „Co robić gdy się zgubimy i jak się nie zgubić?” – radzi Maks i Helenka.
(źródło: www.youtube.pl)
4. Wysłuchajcie wierszyka pt. “Zagubiona córka” autorstwa Dominiki Niemiec i porozmawiajcie z rodzicami na jego temat.
Zagubiona córka
Wybraliśmy się z mamą i tatą
na wyjątkową wycieczkę.
Zwiedzamy krakowską starówkę,
ale zaraz, chwileczkę…
Tata tuż obok mnie robił zdjęcia.
Mama szukała pamiątek w sklepiku.
Ja przyglądałam się kamienicom,
a jest ich tu chyba ze sto, bez liku.
I nagle rozglądam się wokół,
na plecach mam gęsią skórkę,
bo moi cudowni rodzice
zgubili własną córkę.
Albo ja się zgubiłam,
właściwie już nie wiem sama.
Jestem naprawdę przerażona.
Ratunku! Gdzie jest mama?
Co robić? Strach mnie obleciał…
Tętno mi przyśpieszyło.
Uwierzcie mi, w tym momencie
do śmiechu mi wcale nie było,
Stanęłam w miejscu i stoję,
stoję, stoję i czekam.
Proszę, niech rodzice mnie znajdą…
Już będę się pilnować, przyrzekam!
I nagle z ulgą zauważam,
że biegnie do mnie mama,
a tata już mi przypomina:
Nie odchodź nigdzie sama!
Pytania do wysłuchanego wiersza:
- Gdzie wybrała się dziewczynka z rodzicami?
- Co przydarzyło się dziewczynce?
- Jak się czuła dziewczynka, gdy się zgubiła?
- Co poczuła dziewczynka, gdy odnaleźli ją rodzice?
- Jak powinniście się zachować, gdy się gdzieś zgubicie?
- Jak myślicie, czy czulibyście się podobnie, gdybyście zgubili swoich rodziców?
(źródło: Karty emocji, WSiP)
5. Drodzy rodzice, porozmawiajcie z dzieckiem na temat bezpiecznych zachowań podczas letniego wypoczynku z dala od domu. Uwrażliwiajcie swoje pociechy na wypadek zagubienia się w nieznanym miejscu. Powiedzcie jak należy się wtedy zachować i kogo prosić o pomoc. Sprawdźcie także, czy Wasze dziecko wie jak się nazywa, czy zna imiona rodziców oraz czy potrafi podać adres zamieszkania. Każdy 4-latek powinien znać takie informacje.
6. Kochani, rozwiążcie zagadki i dopasujcie do nich odpowiednie obrazki.
Zagadka 1
Ten ktoś dba o porządek na drodze,
Pilnuje, by kierowca wolno jechał.
By bezpieczny był pieszy
I dziecko na hulajnodze. (policjant)
Zagadka 2
Taki zawód – to wyzwanie,
Bo on zawsze jest gotów na wezwanie.
Przy pożarze, czy powodzi
On nas nigdy nie zawodzi. (strażak)
Zagadka 3
Kto to jest, czy wiesz…
Leczy dzieci i dorosłych też.
On chętnie pomoże każdemu w niedoli
Lub przepisze smaczny syrop, gdy gardło cię boli. (lekarz)
7. Ważne numery” – zabawa dydaktyczna. Drodzy rodzice, odczytajcie numery i utrwalcie z dziećmi ich znajomość zadając pytania typu: Na jaki numer trzeba zadzwonić, gdy… (pojawi się dym i płomienie, ktoś zasłabnie, zgubicie się).
999 – pogotowie
998 – straż pożarna
997 – policja
Kochane dzieci, pamiętajcie że w przypadku niebezpieczeństwa możecie zadzwonić na powyżej podane numery lub na numer 112. Oto prosta rymowanka dzięki której z łatwością zapamiętacie numer alarmowy.
Numer jeden, jeden, dwa znasz go Ty, znam go ja.
A teraz wspólnie z rodzicem wystukajcie na klawiaturze telefonu nr 112, 999, 998, 997.
(źródło: www.chomikuj.pl)
8. Karty pracy.
4 latki – karta z książeczki „Wakacje nad morzem” – KP2.51
(żródło: www.chomikuj.pl)
Życzymy miłego dnia 🙂
Beata Kukieła, Justyna Jaśkiewicz, Joanna Szcześniak