Witamy Was serdecznie po weekendzie. W tym tygodniu spróbujemy Wam przybliżyć piękno teatru. Mięliście już przyjemność oglądać występy teatralne, może teraz czas na Was w roli aktorów. Od dziś jesteście aktorami, a oprócz Was na scenie będą grać rodzice lub rodzeństwo.
Na początku porozmawiają kwiaty i owady, spróbujcie sobie wyobrazić taką rozmowę. Dzieci wybierają sobie sylwetę kwiatu lub owada, nazywają ją. Rodziców też zapraszamy do zabawy. Jeśli dziecko wybrało kwiat, to Państwo wybieracie owada. Teraz „kwiaty rozmawiają z owadami”.
Zabawy klockami, to kolejna propozycja na dziś. Budujemy to, na co mamy ochotę.
Pamiętajcie poćwiczyć, najlepiej na świeżym powietrzu.
– Jesteśmy bocianami na łące. Co robią bociany kiedy chodzą? Wysoko unoszą kolana 😉
– Próbujemy podskakiwać na jednej nodze.
– Chodzimy tyłem w siadzie podpartym.
Przy dźwiękach muzyki bawimy się piłeczkami.
Zaproście do tego zadania rodziców, spróbujcie razem pobawić się do tego wiersza:
Inscenizowanie wiersza H.Bechlerowej Makówkowy teatrzyk
Makówkowy teatrzyk – jest tu na co popatrzeć!
Makówkowa rodzina przedstawienie zaczyna.
Jest tata, Mak wąsaty, i mama w chustce w kwiaty,
i córeczki w sukienkach: duża, mała, maleńka.
Makówkowa rodzina właśnie taniec zaczyna.
Już tata Mak z wąsami macha w górze rękami
i kłania się, i śpiewa, jak to się mak zasiewa.
Do rodziny mówi tak: – Razem ze mną siejcie mak!
Sieje mak razem z tatą mama w chustce w kwiaty
i córeczki w sukienkach: duża, mała, maleńka.
Kończy się przedstawienie! Słuchamy zapatrzeni…
Jest cisza, spokój taki, jakby kto posiał makiem.
Zapraszamy na wspólny rodzinny teatrzyk:)
Mamy jeszcze kilka pytań do powyższego tekstu:
– Kto występował w przedstawieniu?
– Jak wyglądali członkowie rodziny Pana Maka?
– Co robili członkowie tej rodziny?
Rodzice mogą dzieciom wyjaśnić znaczenie słów: „Cisza jak makiem zasiał”.
Teraz będą nam potrzebne sylwety wróbli, znajdziecie je tutaj:
Wiersz E. M. Skorek Ile wróbli?
Siedzi na drucie wróbelek mały.
Przyfrunął drugi i plotkowały.
Teraz niech dzieci pięknie poćwiczą
i na wydechu ptaszki policzą:
– Jeden, dwa.*
Do wróbli owych przyfrunął trzeci.
Ile jest wróbli? Policzcie, dzieci.
– Jeden, dwa, trzy.*
A już za chwilę nowy tu siedział.
Ile jest wróbli? Kto będzie wiedział?
– Jeden, dwa, trzy, cztery.*
Piąty wróbelek do ptaków leci.
Ile jest ptaszków? Czy wiecie, dzieci?
Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć.* (…)
*Dzieci słuchają wiersza, a w miejscach oznaczonych gwiazdką powtarzają liczebniki, licząc do pięciu.
Praca plastyczna – pokolorujcie:
A. Bugajska i K. Ratajczyk